این تحقیق حاوی مطالب مفیدی است مخصوصا برای کسانی که همیشه در خصوص باقی ماندن قلاب یا طعمه مصنوعی (لور)
در دهان ماهیها کنجکاو هستند. مواردی کاملا اجتناب ناپذیر از جا ماندن اتفاقی یک قلاب در دهان یک ماهی وجود دارد. نیاز به یادآوری نیست، این کار میتواند واقعا جان آن ماهی را نجات دهد.
پیش از آن که وارد نتایج جنجانی و غیرمنتظره از تحقیقات اخیر شویم که در آن عمدا طعمه مصنوعی (لور) یا قلاب در دهان ماهی قرار داده شد تا چگونگی واکنش ماهی مشاهده شود، اجازه دهید تا نخست موردی را شفاف کنیم …
به هیچ وجه قصد تشویق ماهیگیران به جا گذاشتن گاه و بیگاه قلاب یا لور در دهان ماهی نداریم مگر این که شما مطمئن هستید که این کار به نجات جان آن ماهی کمک خواهد کرد (همان طور که در ادامه مقاله خواهید دید).
دلایلی که قلاب در دهان ماهی باقی میماند
اگر شما تجربه ماهیگیری در آبهای شور یا شیرین را داشته باشید احتمالا میدانید که گاهی پس از مبارزه، یکی از قلابها یا طعمههای مصنوعی شما در دهان ماهی خواهد ماند.
برای کسانی که ماهیگیر نیستند و یا ماهیگیر تازه کاری هستند، در ادامه تعدادی از دلایل این اتفاق معرفی شده است:
- هنگام مبارزه با یک ماهی، نخ پاره شده و ماهی به همراه طعمه یا قلاب شما فرار میکند، این مورد میتواند بنا بر حالات زیر رخ دهد
- رفتن ماهی به درون موانع و گیرها
- گره بد و نامناسب
- پاره شدن طبیعی هر نقطه از نخ توسط یک ماهی بزرگ
- پاره شدن نخ توسط ماهیانی دارای دندانهای تیز مانند کوسه، باراکودا یا اردکماهی
- ماهی قلاب را کاملا بلعیده و شما امکان خارج شدن آن را بدون جراحات شدید یا کشتن ماهی ندارید.
- ماهیان زیادی با دندانهای تیز و کشنده (مانند کوسههای بزرگ و گارماهی) به جای این که برای مدتی از آب خارج شوند با بریدن نخ در نزدیکی قلاب رهاسازی میشوند.
تحقیقات باقی ماندن لور در دهان یک ماهی
تا دیدن نتایج آخرین مطالعات بر روی لورهای بجا مانده در دهان ماهی منتظر بمانید.
در ادامه جزییات این تحقیق ارائه شده است:
- دانشجوی کانادایی کریس پولِن (Chris Pullen)، پایانه نامه خود را در مورد «لور یا قلاب ماهیگیری چه مدت در دهان یک ماهی باقی میماند، اگر ماهی به حال خود رها شود» ارائه کرده است.
- همه مطالعات بر روی اردکماهیها انجام شده است.
- کریس اردکماهیهای نمونه (با وزن و سن تقریبا یکسان) داشت که قلاب در دهانشان نبود تا ببیند آیا آنها نسبت به اردکماهیهای با قلاب در دهان متفاوت عمل خواهند کرد یا خیر.
- کریس در این تحقیق، لورهایی رنگی (Crankbait) با فرستنده امواج رادیویی را در چهار بخش مختلف از دهان اردکماهیها قرار داد.
- او این لورهای شناور را در دریاچهای حفاظت شده به کار برد تا بتوانند لورهای آزاد شده را در سطح آب ببینند و همه ماهیها را رصد کنند.
- آنها از هر دو نوع قلاب خاردار و بدون خار استفاده کردند.
- آنها قلابها را در نقاط مختلف دهان ماهیها جاگذاری کردند:
- آرواره پایین
- همزمان میان هر دو آرواره بالا و پایین (با قلابهای سه شاخ)
- ابتدای زبان ماهی (در عمق دهان اردکماهی)
- به محض قلاب زدن، کریس ماهی را به دریاچه کوچک باز میگرداند و آنها میتوانستند واکنشهای ماهی با یک لور در دهان را دنبال کنند.
- نظارت این مطالعات توسط دکتر استیون کوک (Steven Cooke) و آزمایشگاه بومشناسی و حفاظت منابع ماهی دانشگاه کارلتون انجام شد. محل اجرای پروژه نیز در ایستگاه تحقیقات زیستی دانشگاه کویینز (QUBS) قرار داشت.
تصویر زیر لورهایی را نشان میدهد که کریس با همکاری آزمایشگاه دانشگاه کارلتون استفاده کرده است.
نتایج:
نتایج لورهای بجا مانده در دهان ماهیها کاملا شگفتانگیز بود!
همه این ماهیها در عرض چند روز، راهی برای رهایی خود از قلابهای سهشاخ لور پیدا کرده بودند که احتمالا با تکان دادن لور به سمت بیرون بوده است. در حقیقت قلابهای بدون خار معمولا در کمتر از ۲۴ ساعت از دهان ماهی خارج میشدند و به سطح آب میآمدند!
حتی لورهایی که در عمق دهان ماهی با قلابهای خاردار جایگذاری شده بودند معمولا در مدت چند روز کاملا از دهان ماهی خارج میشدند.
همانطور که کریس پولِن بیان کرده اردکماهیهایی که قلاب در آرواره پایینی آنها قرار گرفته بود نسبت به مواردی که در عمق دهان قرار داشتند، زمان بیشتری برای بیرون انداختن لور صرف میکردند.
نظریه کریس این بود که قلاب در آرواره پایینی نسبت به قلاب در عمق دهان کمتر آزاددهنده بوده و در تغذیه آنها اثر کمتری داشته، پس ماهی تلاش کمتری برای رهایی از آن انجام میداده است.
کریس میگوید: «اکنون ما تصور خیلی خوبی داریم (دستکم برای اردکماهیان)، که احتمالا چه اتفاقی برای لورها خواهد افتاد. سریعتر از آن چیزی است که ممکن است مردم فکر کنند ماهی میتواند خود را از قلاب آزاد کند.»
کریس از این تحقیق نتیجه گرفت ماهیگیرانی که میخواهند یک ماهی را به شکلی سالم رها کنند در مورد قلابهای عمیق در دهان اردکماهی بهتر است نخ را ببُرند تا خود ماهی آن را از دهانش خارج کند.
به نظر میرسد که ماهیها در زیر آب، در یافتن روشهایی برای خارج کردن قلاب خیلی خوب عمل میکنند. برای یک جاندار بدون هیچ گونه دست و انگشت واقعا شگفتآور است.
سرانجام در بخش دوم تحقیقات، کریس اردکماهیان با لور را با اردکماهیهای معمولی (بدون لور) مقایسه کرد و رفتار آنها را در خصوص چگونگی حرکت در دریاچه، عملکرد و تغذیه پیگیری کرد. او متوجه شد که تفاوت بسیار اندکی بین آنها وجود دارد.
این بررسی نشان میدهد که چرا بسیاری از ماهیگیران داستانهایی از صید دوباره یک ماهی در عرض یک ساعت میگویند. ظاهرا ماهی ممکن است در مورد قلاب در دهانش مقداری احساس ناراحتی داشته باشد (به اندازهای کافی که راهی برای بیرون انداختن آن پیدا کند)، ولی به طور یقین تاثیری در تغذیه و زندگی روزمره آنها نخواهد گذاشت.
چه مقدار زمان میبرد تا یک قلاب تجزیه شود؟
اگرچه بحثهای زیادی در این مورد انجام شده ولی احتمال بیشتری وجود دارد که ماهی قلاب را پیش از تجزیه شدن از دهان خود خارج کند، مخصوصا که قلابهای جدیدتر قابلیت تجزیه کمتری دارند. خلاصه این که بیشتر قلابها ماهیگیری به زمانی طولانی برای تجزیه و حل شدن کامل نیاز دارند.
آیا آنها زنگ میزنند، ضعیف یا نرم میشوند؟ یقینا بله!
ولی تجزیه شدن کامل آنها داستانی متفاوت دارد. خودتان امتحان کنید، قلابی در کاسههایی پر از آب شور و آب شیرین قرار دهید و ببنید چه زمانی از بین خواهند رفت. احتمالا مدتی طولانی انتظار خواهید کشید.
در اینجا پاسخهای مناسبی از سایت Yahoo Answers آورده شده که توضیح میدهد چه مدت طول میکشد تا یک قلاب در معده ماهی تجزیه شود.
وقتی در مورد تجزیه کامل یک قلاب صحبت میکنیم باید به تعدادی متغیر توجه داشته باشیم:
- قلاب چقدر جدید است؟
- قلابهای قدیمیتر زودتر از محصولات جدیدتر زنگ میزنند یا تجزیه میشوند.
- قلاب از چه جنسی ساخته شده است؟
- قلابهای مفتولی قدیمی زودتر از قلابهای فلزی ضدرنگ تجزیه میشوند.
- اندازه قلاب چقدر است؟
- همان طور که میتوان تصور کرد، یک قلاب کوچکتر سریعتر از یک قلاب بزرگ ضعیف و تجزیه میشود.
- قلاب در آب شور یا شیرین قرار دارد؟
- آب شور قلاب را زودتر از آب شیرین تجزیه میکند.
چه مدت زمان نیاز است تا یک قلاب در معده ماهی تجزیه شود؟
بهترین پاسخ از پیتر در استرالیا:
«یک قلاب در معده ماهی زنگ میزند ولی زمان خواهد برد، مخصوصا اگر قلاب روکشدار بوده و یا از فلزی ضخیم ساخته شده باشد. معده ماهیها نسبتا سفت است. آنها میتوانند در مقابل تیغهای ماهیان کوچکی مانند سوف مقاومت کنند. من ماهیهای زیادی صید کردهام که قلاب در دهانشان بوده، همچنین تعدادی ماهی پاک کردهام که در روده آنها قلاب گیر کرده بود. بنابر این وقتی قلابی کاملا بلعیده شده است بریدن نخ کاری چندان خطرناک نیست. اما اگر در مورد آن نگران هستید از قلابهای نازک و بدون پوشش استفاده کنید.
سیستم عصبی ماهیها مانند ما نیست. من دیدهام که یک ماهی در عرض یک ساعت دو بار صید شده است، پس فرو رفتن قلاب در بدن ماهی برای آن اصلا آزاردهنده نیست. و البته ماهیها دارای خطوط عصبی جانبی هستند که ما نداریم. آنها موجوداتی کاملا متفاوت هستند.
من تعدادی ماهی صید کردهام که اصلا به قلاب وصل نبودند: یا یک ماهی کوچکتر در قلاب را خورده بودند و یا بدنه لور را گرفته بودند و قلاب کاملا آزاد بود. این ماهیها نخ را مانند یک ماهی به قلاب افتاده میکشیدند و تا زمان بیرون کشیده شدن از آب، طعمه را رها نمیکردند. همه این موارد به من میگویند که آنها در برابر فشار نخ میجنگند نه احساس درد ناشی از قلاب. وقتی هم که خطر برای آنها بدیهی میشد به اندازه کافی باهوش نبودند که طعمه را رها کنند.»
نتیجهگیری
نخستین و مهمترین مورد این است که اگر شما میتوانید قلاب یا لور ماهیگیری را از دهان یک ماهی با کمترین آسیب خارج کنید، پس بدون شک همیشه این کار را انجام دهید. اما اگر باور دارید ماهیای که در حال رهاسازی هستید نمیتواند بیش از این بیرون از آب دوام آورد، در بسیاری از موارد بهتر است که فقط نخ را ببُریم.
همان طور که تحقیقات اخیر برای اردکماهیها ثابت کرد، نه تنها ماهیان قلاب خورده قادر به رها کردن خود از قلابها بودند بلکه به نظر هم نمیرسید تفاوتی در تغذیه و عملکرد آنها نسبت به ماهیان عادی ایجاد شده باشد.
در پایان آیا این تحقیق روشنگرانه که نشان میدهد اردکماهیان میتوانند به روشی قلابهای سهشاخ را در مدت چند روز از دهان خود خارج کنند، بدین معنی است که همه ماهیها نیز میتوانند به آسانی از همه قلابها خلاص شوند؟
البته که نه! اما بدون شک این تحقیق نگاهی فوق العاده جالب به ما داد که بدانیم این ماهیها به چه سرعت میتوانند از شرِ قلابهای سهشاخ خلاص شده و بهبودی پیدا کنند.
منبع: www.saltstrong.com